ουρανοστεγής

οὐρανοστεγής, -ές (Α)

φρ. «οὐρανοστεγής ἆθλος» — ο άθλος τού να υποβαστάζει κανείς τον ουρανό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ουρανο-* + -στεγής (< στέγη), πρβλ. λιθο-στεγής].